มี 3711 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Grimm]

"ผมใส่เสื้อหนาอยู่แล้วล่ะครับพี่คาริน ดูเสื้อโค้ทผมนี่สิ" เด็กหนุ่มพูดพลางชี้ไปที่เสื้อโค้ทสีดำตัวหนาของตัวเอง พร้อมกับสีผมที่เริ่มเป็นสีชมพูเข้มขึ้นอีกนิดนึง

"ว่าแต่พี่คารินกินเค้กสตรอเบอรี่หรือเค้กช็อคโกแลตดีครับ? ผมแบ่งให้" เด็กหนุ่มยิ้มและพูดอย่างร่าเริง พลางยื่นถาดขนม้งสองชิ้น่เพิ่งจะได้มาให้คาริน่าได้เลือกอย่างยิ้มแย้ม และเขาก็หยิบแก้วช็อคโกแลตร้อนขึ้นมาจิบเพื่อดับความหนาวเล็กน้อย

[Karina Type]

“อือ ดีแล้วล่ะค่ะ อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ”

 

คาริน่าเอ่ยบอกกับเด็กหนุ่มอย่างร่าเริง พร้อมกับสังเกตเห็นว่าสีผมของอีกคนหนึ่งนั้นเข้มขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะหนาวสินะ ถึงได้ปรับสีผมให้ดูอุ่นขึ้นมาอีกระดับ ก่อนที่จะตอบคำถามของเด็กหนุ่มไปว่า

 

“ขอเป็นเค้กสตรอเบอร์รี่ก็แล้วกันค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณกริมม์ อ่ะ เดี่ยวเรามานะคะ”

 

กล่าวจบแล้วเธอก้ลุกขึ้นไปเอาอาหารที่สั่งมา เนื่องจากตอนนี้คนเยอะจึงไม่อยากรบกวนคุณแฮนนาห์มากนัก

[Grimm]

"เค้กสตรอเบอรี่สินะครับพึ่คาริน"
เด็กหนุ่มเอ่ยแล้วก็หยิบเค้กช็อคโกแลตที่เหลืออยู่มาตักกินอย่างช้า ๆ พลางจิบช็อคโกแลตร้อนไปด้วยพลางกินเค้กช็อกโกแลตไปด้วย 'พี่คารินนึ่น่ารักจังเลยนะ~' เด็กหนุ่มคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยขณะที่คาริน่าเดินไปเอาซุปข้าวโพดที่สั่งไว้ แต่พอเขาคิดมาถึงเรื่องนี้ สีผมของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มและนัยน์ตาก็เริ่มมีชมพูจาง ๆ

"แต่ว่า อากาศแบบนี้เห้อ ไอศครีมก็อยากกินแต่อากาศก็ดันมาหนาวขนาดนี้อีก โอ้ยยยยย" เด็กหนุ่มบ่นงึมงำเบา ๆ แล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะหลังกินเค้กช็อคโกแลตเสร็จ

แก้ไขโดย Grimm 03 December 2019 - 01:03 AM

[Karina Type]

เมื่อคาริน่ากลับมาที่โต๊ะพร้อมกับถ้วยอาหารก็พบว่าเด็กชายตรงหน้าผมสีผมอีกแล้ว ดูเหมือนว่าจะหนาวมากเลยจริงๆ เธอนิ่งไปสักพักก่อนที่จะหยิบเอาผ้าพันคอในกระเป๋าออกมาแล้วยื่นให้กับอีกฝ่าย จากนั้นก็บอกไปว่า

 

“เอานี้ไปใช้ก่อนสิคะ คุณกริมม์ น่าจะพอทำให้อุ่นขึ้นได้บ้างนะคะ เออ ถ้าคุณไม่ถือเรื่องสีนะคะ แล้วก็ไว้ให้อุ่นกว่านี้ค่อยทานไอศกรีมดีกว่านะคะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

 

และเนื่องจากสีของผ้าพันคอที่ดูหวานเกินไปจนเกรงว่าเด็กหนุ่มจะอายได้

[Grimm]

"ขะ ขอบคุณนะครับพี่คาริน เรื่องสีผมไม่เป็นไรหรอกครับผมรับได้ทุกสีแหละน่า"

เด็กหนุ่มรับผ้าพันคอสีหวานนั้นมาด้วยความเขินอายเล็กน้อย เด็กหนุ่มพันผ้าพันคอผืนนั้นจนแน่นหนาพอสมควรแล้วซักพักเด็กหนุ่มก็เริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อย ๆ สีผมและสีคิ้วของเขาเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มขึ้นเรื่อย ๆ และถ้ามองดูดี ๆ จะเห็นเหมือนมีไอร้อนพุ่งขึ้นมาจากตัวของเด็กชาย
'ฟุบ'

เด็กชายสลบโดยที่หน้าฟุบลงไปบนโต๊ะของร้านหม้อใหญ่รั่วขณะที่พันผ้าพันคอไว้อยู่

[Karina Type]

คาริน่าพยักหน้ารับคำพูดของเด็กหนุ่มอย่างว่าง่าย ถ้าอีกฝ่ายนั้นไม่คิดอะไรมากก้ดีแล้ว เพราะอย่างน้อยถ้าหนาวขนาดนั้นใส่ผ้าพันคอเพิ่มอีกผืนก็คงจะดีไม่ใช่น้อย เธอจึงก้มหน้าลงไปทานซุปอย่างเอร็ดอร่อย จนกระทั่งได้ยินเสียงตึงดัง แล้วก็พบว่าศีรษะของกริมม์นั้นถูกปกคลุมไปด้วยเค้กช็อกโกแลตที่กำลังทานอยู่แล้ว เด็กสาวหันซ้ายหันขวาอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ก่อนจะตัดสินใจเขย่าเรียกอีกคนเบาๆ

 

“คุณกริมม์คะ”

[Jake Wilson]

เจคในเสื้อกันหนาวตัวใหญ่เดินลงมาจากชั้นสองของร้านหม้อใหญ่ วันนี้เขามีเเพลนว่าจะไปซื้อของเพื่อมาตกเเต่งห้องกับปลาวาฬ ไหนๆก็เดือนธันวาเเล้วนี่นะ ก็ต้องเเต่งห้องให้เขาตีมวันคริสมาสต์ที่จะถึงนี่เสียหน่อย เเต่ก่อนอื่นกองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องล่ะนะเขาเลยบอกปลาวาฬว่าจะขอลงมาหาอะไรกินก่อน เจคเดินมาที่หน้าเคาท์เตอร์สำหรับสั่งอาหาร วันนี้อากาศหนาวจัดเขาควรจะกินอะไรอุ่นๆ เจคทักทายคุณเเฮนนาห์เเล้วสั่งอาหารที่เขาต้องการ

 

"สวัสดีครับคุณเเฮนนาห์ วันนี้ผมขอซุปเห็ดข้นกับขนมปังกระเทียมครับ เครื่องดื่มขอเป็นนมอุ่นๆเเล้วกันครับ"เจคจัดการจับจองที่นั่งบริเวณหน้าเคาท์เตอร์ พลางรอเพื่อนร่วมห้องของเขาที่กำลังจะลงมาด้วย แต่ไม่ทันที่ปลาวาฬจะลงมาอาหารของเขาก็มาเสิร์ฟแล้ว เจคกล่าวขอบคุณกับพนักงานเสิร์ฟ เเล้วลงมือซดซุปในถ้วยพร้อมกับขนมปังกระเทียมหอมกรุ่น ซุปร้อนๆนี่เหมาะกับอากาศหนาวๆแบบนี้จริงๆเลย เเต่ตอนนี้ซุปของเขาเกือบหมดถ้วยเเล้วสิ...

แก้ไขโดย Jake Wilson 03 December 2019 - 03:32 PM

[Prawan]

"กริ๊ง กริ๊ง"

เสียงประตูร้านหม้อใหญ่รั่วดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ากำลังมีคนใหม่กำลังเดินเข้ามาในร้าน แสงแดดยามอ่อนๆตอนบ่าย ไม่ได้เป็นตัวบ่งบอกเลยว่าวันนี้จะ

มีอากาศที่อุ่นสบายเพราะ มีหิมะตกอยู่ตลอดเวลา ก็แน่ละสิ ติดลบเก้าองศานิ 

 

"สวัสดีครับ แฮนนาห์"

เด็กหนุ่มในเสื้อกันหนาวสวมฮูด ทักทายเจ้าของร้านก่อนที่จะมองหาเพื่อนร่วมห้องของเขาที่ลงมาก่อน วันนี้เขามีนัดสำคัญที่จะออกไปซื้อของมาตกแต่งห้อง

นอนเพื่อให้เข้ากับช่วงคริสมาสต์ที่จะถึงนี้

 

"โย่วเจคกินเสร็จยัง จะได้ออกไปซื้อของกัน วันนี้ต้องซื้อไรบ้างนะ?"

[Jake Wilson]

"มาเเล้วหรอปลาวาฬ"เขาบอกปลาวาฬเมื่อเห็นอีกคนมาที่หน้าเคาท์เตอร์ พอดีกับที่ตอนนี้อาหารของเขาหมดเกลี้ยงพอดีเลยล่ะ เด็กหนุ่มจัดการจ่ายเงินค่าอาหารของตัวเอง เเล้วหันมาตอบคำถามของเพื่อนร่วมห้อง

 

"ไม่รู้เหมือนกันเเฮะ ฮ่าๆๆ ไปถึงตรอกเดี๋ยวก็รู้เองล่ะมั้ง"เขาตอบ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันนั่นหล่ะว่าต้องซื้ออะไรบ้างเพราะไม่ได้จดลิสของที่จะซื้อซะด้วย เขาคิดเเค่ว่าถ้าเจอของที่ถูกใจก็ซื้อเลยน่ะ เมื่อจัดการเก็บของเรียบร้อยเเล้วเขาก็ชวนปลาวาฬไปที่ตรอกทันที ถ้าไปช้ากว่านี้จะไม่มีเวลาเดินดูของรอบๆตรอกน่ะสิ

 

"เรารีบไปกันเถอะ"เขาบอกกลับปลาวาฬ พร้อมกับเดินนำไปหลังร้านเพื่อไปที่ตรอกไดเเอกอน

[Prawan]

"คงงั้นและ เดี๋ยวคงต้องไปเดินๆ ดูก่อนและ เดินนำไปโลดเลย"

 

ปลาวาฬตอบกลับ เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องซื้ออะไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ ก็คงจะต้องมีไฟ กล่องของขวัญ ถุงเท้า อะไรประมาณนี่

ละมั้ง ไม่รอช้าเค้ารีบเดินตามเจคไปก่อนจะไม่ทันประตู ก่อนที่เค้าจะผ่านไป ปลาวาฬรู้สึกเหมือนมีใครกำลังมองอยู่ เด็กหนุ่มหันกลับไปมอง

แต่ก็ไม่มีใคร

 

"สงสัยจะคิดไปเองมั้ง" ปลาวาฬรีบตามเจคไปยังหลังร้านเพื่อไปตรอกไดแอกอน

แก้ไขโดย Prawan 03 December 2019 - 04:11 PM

[Karina Type]

"ฟู่ ขอซุปหม้อใหญ่หม้อนึงกับชามะลิค่ะ"

 

คาริน่าเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาในร้านหม้อใหญ่รั่วแล้วนั่งลงตรงที่นั่งหน้าเคาน์เตอร์ แม้ว่าจะไม่ได้กว้างมากเหมือนโต๊ะ แต่ก้ถือว่าไม่ได้แย่ เพราพตัวเธอมาคนเดียวและขนาดตัวของเธอก้ไม่ได้ใหญ่มาก เมื่อสั่งแล้วเธอจึงได้สังเกตรอบร้าน เช่นเคยในร้านมีคนอยู่จำนวนมากเหตุผลก้คงจะไม่พ้นเพราะด้านนอกอากาศหนาวมาก จึงไม่ค่อยมีใครออกไปด้านนอก เธอรออาหารเพียงไม่นาน ซุปร้อนๆก้ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ เด็กสาวเอ่ยขอบคุณไปเบาๆ ก่อนที่จะตักซุปมากินคลายความหนาว

[BulletWood]

วูดที่เดินนำอีกฝ่ายลงมาก่อน เดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ที่มีคุณเจ้าของร้านคนสวย คุณแฮนนาห์ยืนอยู่ เธอเดินตรงเข้าไปทักทายเป็นอันดับแรก "สวัสดีค่ะคุณแฮนนาห์ คืนนี้ก็ลูกค้าเยอะตามเคยเลยนะคะ" เธอว่าแล้วนั่งลงตรงบาร์ที่เคาน์เตอร์ โดยมีสเปนนั่งอยู่ข้างกัน

 

 "สเปนอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ" วูดหันไปถามเพื่อนรูมเมทที่วันนี้มีโอกาสมานั่งกินข้าวด้วยกัน เธอให้สเปนพูดรายการอาหารของตัวเองไปจนจบ เธอจึงพูดต่อขึ้นมาทีหลัง "วูดขอเป็นซุปร้อนๆ กับข้าวสวย แล้วก็พุดดิ้งด้วยค่ะ" เธอค่อนข้างจัดหนักเลยทีเดียว ถึงแม้เวลานี้มันจะไม่ค่อยเหมาะกับการมากินอะไรที่หนักจนเกินไป แต่ปกติไหนกันที่เธอจะนอนเร็ว อาหารมันคงย่อยหมดกระเพาะไปก่อนแล้วนั่นล่ะ ซึ่งเธอก็ไม่ลืมที่จะสั่งพุดดิ้งมาตบท้าย โดยการสั่งมาในคราวเดียวกันไปเลย

 

"สเปนไม่ค่อยถูกกับอากาศหนาวหรอคะ" เธอหนัไปถามระหว่างรอเมนูที่สั่งไป วูดค่อนข้างชินกับความมหนาวอยู่บ้าง แม้คืนนี้อากาศจะหนาวมาก แต่เพราะภายในร้านมีความอบอุ่นเพียงพอสำหรับเธอ วูดจึงไม่ได้นำเสื้อคลุมติดตัวมาด้วย

[Spencer Fox]

"อื้อออ" เด็กสาวเดินบิดขี้เกียจลงมาจากชั้นบน ก่อนจะเดินมานั่งลงตรงบาร์ที่เคาน์เตอร์ และทักทายเจ้าของร้าน "สวัสดีค่ะคุฯแฮนนาห์ ทำงานหนักเหมือนเคยนะคะ" หลังจากที่เธอทักทายเสร็จก็สั่งเมนูที่น่าจะทำให้สบายท้อง และด้วยอากาศหนาว ๆ แบบนี้ ต้องข้าวต้มซิ ข้าวต้มเท่านั้น วูดถามก่อนที่เธอจะบอกเมนูกับคุณแฮนนาห์ "หนาวแบบนี้ต้องข้าวต้มถึงจะเข้ากัน ..หนูขอเป็นข้าวต้มนะคะ" เธอตอบรูมเมทเสร็จก็หันไปบอกเมนูกับหญิงสาวเจ้าของร้าน

 

วูดกินพุดดิ้งด้วยแฮะ เราจะกินอะไรดีน้า ในขณะที่เธอกำลังนั่งคิดวูดก็ถามขึ้นมาก่อน "ใช่แล้ว เราจะเป็นหวัดตลอดเวลาอากาศหนาวแล้วไม่ดูแลตัวเองน่ะ" เธอตอบไปอย่างรวดเร็ว  "อื้ม..แล้ววูดชอบฤดูหนาวมั้ย" เธอแลกเปลี่ยนคำถามกับวูดเพราะไม่อยากให้เวลาเสียเปล่าไปกับการรออาหาร

[BulletWood]

 ระหว่างที่กำลังนั่งมองคุณแฮนนาห์ที่วุ่นกับการเตรียมอาหาร และรับลูกค้าที่เดินเข้ามาภายในร้านไปพลาง ฟังสเปนตอบคำถามของเธอไปพลางอย่างสบายใจ สเปนก็ถามเธอกลับมาเกี่ยวกับความชอบของเธอกับฤดูกาลนี้ วูดนิ่งเงียบ คิดกับตัวเองอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตอบออกไปตามที่เธอคิดเห็น

 

 "วูดไม่ได้ไม่ชอบนะคะ มันสนุกดี ทั้งหิมะสีขาว เทศกาลคริสต์มาส ได้จัดตกแต่งห้องกับสเปน สนุกมากเลยค่ะ แถมยังมีงานปาร์ตี้ที่บ้าน...เอ่อ... บ้านกริม... อ่า มีปาร์ตี้คริสต์มาสกับคนอื่นๆ แค่คิดตามก็รู้สึกอยากให้ถึงไวๆ แล้วล่ะค่ะ แล้วโดยส่วนตัว วูดค่อนข้างชินกับอากาศหนาน่ะค่ะ ช่วงฤดูนี้เลยไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร แต่ว่า เพราะหิมะมันเลยทำให้ที่บ้านเป้นสีขาวโพลนไปหมดเลยค่ะ คุณแม่ก็จะชอบบ่นว่าไม่ให้ออกไปไหนช่วงนี้ตลอด ตอนอยู่บ้านก็เลยได้แต่อยู่ในบ้าน มองหิมะสีขาวอยู่ตลอดเลย ตอนนั้นก็คงไม่ค่อยชอบหรอกค่ะ แต่ตอนนี้ พูดว่าชอบก็คงได้แหละมั้งคะ" วูดที่ร่ายซะยาวส่งยิ้มแห้งให้อีกคน เธอไม่รู้ว่าสเปนจะคิดยังไงกับคำตอบของเธอ เธอจึงลองถามกลับ "สเปนบอกชอบเป็นหวัดตอนอากาศหนาว หมายความว่าไม่ชอบฤดูหนาวหรอคะ"

[Spencer Fox]

เธอนั่งฟังรูมเมทตอบคำถามอย่างจริงจัง ว้าว ดีใจจังที่วูดสนุก ยังไม่ทันใดก็โดนยิงคำถามกลับมา สเปนเซอร์นั่งนึกคำตอบอยู่พักนึงและก็พูดเกี่ยวกับฤดูหนาวในความคิดของเธอ "เราชอบนะ เราชอบเทศกาลในฤดูนี้ เราชอบเวลาที่ได้นอนห่มผ้าอยู่บนเตียงอุ่น ๆ กินเครื่องดื่มร้อน ๆ ก่อนนอน แต่ก็นั่นแหละน้าา มันทำให้เป็นหวัดถ้าไม่ระวัง แล้วก็ผิวแห้งง่ายมากด้วย แต่นั้นก็เป็นสิ่งที่ต้องแลกกับสิ่งที่เจ๋ง ๆ ในฤดูหนาวเลยละ" เธอร่ายยาวไม่แพ้วูด ก็อาจจะเพราะเทศกาลจริง ๆ นั่นแหละที่ทำให้เธอชอบฤดูหนาวมากกว่าฤดูอื่น ๆ 

 

เด็กสาวนั่งคุยกันอยู่ช่วงนึงเธอก็ได้ข้าวต้มตามที่เธอสั่งไว้ "ขอบคุณค่ะ" ถัดไปไม่นานซุปกับข้าวสวยของวูดก็มาวางบนเคาท์เตอร์เหมือนกันกับของเธอ "คุณแฮนนาห์คะ หนูขอฟรุ๊ตสลัดเพิ่มหน่อยค่ะ" เธอรีบบอกหญิงสาวเพราะกลัวจะไม่ทันการ "กินกันเถ้อะ" หลังจากสั่งของหวานเป็นที่เรียบร้อยเธอก็จัดการกินข้าวต้มในถ้วยอย่างรวดเร็ว

[BulletWood]

 วูดที่กำลังฟังสเปนพุดถึงฤดุหนาวอย่างมีความสุข เธอเองก็โล่งใจที่อีกฝ่ายไม่รู้สึกว่าเธอพูดมากเกินไป หรือแสดงความน่ารำคาญใจมากเกินไปล่ะนะ วูดพยักหน้าตามทุกประโยค แต่มันก็จริง ที่ถ้าไม่ระวังตัวจะเป้นหวีัดได้ง่ายๆ เลย 

 

 หลังจากที่เธอและสเปนพูดคุยกันไปสักพักอาหารของคุณแฮนนาห์ก็มาวางอยู่ตรงหน้าเธอ เธอได้ยินสเปนพูดถึงข้าวต้มของเธออย่างมีความสุข คงชอบของร้อนในฤดูหนาวมากจริงๆ นั่นแหละ เธอคิดแล้วมองไปยังถ้วยซุปที่มีไอร้อนกรุ่นลอยอยู่เหนือผิวน้ำ "ขอบคุณค่ะคุณแฮนนาห์" เธอว่าแล้วยกช้อนขึ้นมา แต่ก่อนที่จะยกซุกขึ้นซด สเปนก็หันไปสั่งเมนูเพิ่ม เธอจึงรอให้อีกฝ่ายพร้อมดีก่อน แล้วเริ่มกินอาหารพร้อมกัน

 

 วูดตักน้ำซุปราดบนข้าว แล้วกินข้าวสวยในถ้วยที่ช่ำน้ำทีละคำอย่างลิ้มรสชาติ ทั้งหวานและอุ่น ไม่เกินและไม่ขาด นี่แหละคืออาหารมื้อดึกที่ดีที่สุด เธอคิดแล้วค่อยๆ กินต่อจนหมดถ้วย ตอนนั้นเองที่ของหวานของสเปนมาเสิร์ฟ เธอจึงหันไปมองอีกฝ่าย

 

 "กินพร้อมกันเนอะ" เธอว่าแล้วยกช้อนตักพุดดิ้งเข้าปากไป รสชาติหวานขมน้อยๆ แล่นไปทั่วโพลงปาก วูดรู้สึกดีเป็นที่สุดจริงๆ 

[Spencer Fox]

"อื้มม อาย่อย" สเปนเซอร์ตักฟรุ๊ตสลัดเข้าปากอีก เธอรู้สึกว่าเป็นมื้อที่เข้ากันสุด ๆ ยิ่งอากาศหนาว ๆ แบบนี้บวกกับบรรยากาศดี ๆ กินอะไรก็อร่อยละน้า เธอหันไปมองคนข้าง ๆ ที่กำลังตักพุดดิ้งเข้าปากเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นานถ้วยด้านหน้าเธอก็มีแต่ความว่างเปล่า เพราะทั้งหมดนี้เข้าไปอยู่ในท้องของเธอหมดแล้ว 

 

"อิ่มรึยังวูด ขึ้นห้องกันตอนนี้กี่โมงแล้วน้า.." เธอหันไปมองนาฬิกาพบว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว เธอควรเข้านอนได้แล้วแต่ก็นะความหินชนะทุกสิ่ง

"เที่ยงคืนแล้วล่ะ" เธอหันไปบอกกับรูมเมท และจ่ายเงินให้กับคุณแฮนนาห์พร้อมกับไม่ลืมขอบคุณเธอที่ทำอาหารอร่อย ๆ ให้กินตลอด นี่ก็เป็นข้อดีของการพักอยู่ร้านหม้อใหญ่รั่วละน้าา 

 

หลังจากที่เธอจ่ายเงินเสร็จก็ยืนรอ ให้วูดนำขึ้นไปก่อนเพราะเธออิ่มจนเดินแทบไม่ไหวเลยละ..

[BulletWood]

 วูดที่ตักพุดดิ้งส่วนสุดท้ายเข้าปากพยักหน้ารับสเปนที่ถามเธอว่าอิ่มรึยัง ก็ทั้งข้าว ทั้งซุป ไหนจะของหวานอีก ถ้าเธอไม่อิ่มนี่ไม่น่าจะใช่คนแล้วล่ะ 

 

 สเปนพูดเรื่องเวลาขึ้นมา เธอจึงหันไปมองนาฬิกาตามที่อีกฝ่ายทำ พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว ก็ดึกสมควรจะถึงเวลานอนแล้วจริงๆ เธอจึงหันไปจ่ายเงินให้คุณแฮนนาห์ที่ยืนส่งยิ้มให้กับพวกเธอ วูดวางเงินเกลเลียนลงบนโต๊ะตามจำนวน "ขอบคุณนะคะคุณแฮนนาห์ อร่อยไม่เปลี่ยนไปเลย ไว้ขจะมากินอีกนะคะ" เธอว่าแล้วเดินนำสเปนขึ้นไปบนห้อง แต่กลับขอเวลาเธอครู่หนึ่ง 

 

 วูดเดินกลับไปหาคุณแฮนนาห์ เธอบอกกับอีกฝ่ายถึงสิ่งที่อยากได้ ไม่นานของสิ่งนั้นก็มาอยู่ในมือ เธอยื่นเกลเลียนให้เจ้าของร้านหญิง แล้วเดินกลับไปหาสเปนทที่รออยู่ แล้วจึงเดินขึ้นห้องกลับไป

แก้ไขโดย BulletWood 04 December 2019 - 12:45 AM

[Luzena]

ลูเซน่ากระชับเสื้อคลุมตัวใหญ่ของเธอขณะที่เดินลงมาจากชั้นสอง เด็กสาวเบ้ปากเล็กน้อยเพราะความหิวที่กำลังส่งเสียงร้องประท้วงผ่านหน้าท้อง เธอตรงเข้าไปหาคุณแฮนน่าห์แทบจะในทันทีที่เดินพ้นจากบันไดขั้นสุดท้าย ดวงตากลมโตหลุบลงอย่างใช้ความคิดว่าวันนี้จะกินอะไรดี อากาศหนาวๆแบบนี้เธอสมควรเพิ่มไขมันให้ตัวเองหรือเปล่านะ? เผื่อมันจะอุ่นขึ้นบ้าง

 

     "เซนขอบัตเตอร์เบียร์กับสเต็กเนื้อเซอร์ลอยด์ค่ะ ความสุก medium นะคะ"

 

กล่าวจบก็หยิบเงินเกลเลียนขึ้นมานับก่อนจะจ่าบให้กับคุณแฮนน่าห์ เด็กสาวเดินไปหาโต๊ะว่างที่อยู่มุมขวาสุดของร้านพลางนั่งสอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุม แม้ว่าเธอจะชอบฤดูหนาวมากแค่ไหนแต่เธอก็ยังเป็นคนขี้หนาวอยู่ดี

[Calvyn Larfen]

คาลวินกำลังเช็ดโต๊ะให้สะอาด กลิ่นบัตเตอร์เบียร์ที่แสนหอมหวาน มากับกลิ่นสเต็กชั้นดี คาลวินหยิบจานทั้งสองแล้วเดินไปที่โต๊ะของคนที่พึ่งสั่งมาตะกี้นี้ -- 'เซนรึเปล่านะ... ใช่แน่ๆเลย'

 

สวัสดีเซน ไม่ได้เจอนานเลยนะ นั่งด้วยคนสิ

 

คาลวินพูดพร้อมกับนำบัตเตอร์เบียร์และสเต็กวางไว้บนโต๊ะไม้อย่างเบามือ แล้วนั่งลงด้วยช้าๆ คาลวินมองเจ้าคาลไวน์อย่างครุ่นคิด 'มันน่าจะหิวแน่ๆเลย.. ดูจากสีหน้าของมันแล้ว -- นี่เอาไป' คาลวินหยิบอาหารเม็ดให้เจ้าคาลไวน์แล้วนำหมวกคริสต์มาสใบเล็กๆมาใส่ให้มัน 'น่ารักจังเลย น้อนนนนน' คาลวินลูบหัวมันเบาๆแล้วหันกลับมาที่เซน

 

เอ่อ... เจ้านี่ชื่อคาลไวน์นะ มันเป็นคางคกสีทอง