มี 224 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Jeena]

จีน่าเดินเข้าไปฝนร้านน้ำชาในสวนแห่งหนึ่ง  "มีที่นี่ด้วยเหรออ....."   พร้อมกับเดินเข้าไปในร้านน้ำชา

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ร้านน้ำชาในสวนค่ะ"  พนักงานกล่าวกับจีน่า

"รับอะไรดีคะ"   "อืม....ขอเป็นชาขาว กับเค้กสตรอเบอร์รี่หนึ่งที่ค่ะ " 

"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" จากนั้นจีน่าก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะแห่งหนึ่งในร้านอย่างมีความสุข...

[Karen Mason]

ในตอนนี้ีคาเรนรู้สึกได้ว่าอากาศหนาวลงมากกว่าเดิม ถึงเเม้จะใส่เสื้อกันหนาวขนเเกะตัวหนาก็ตาม เธฮก็รับรู็ได้ด้วยประสาทสัมผัส

 

คาเรนเเละรูบี้เกรซเดินเข้ามาในร้านชาพร้อมกัน ความอบอุ่นเเรกที่เธอสัมผัสหลังจากออกมาจากที่พัก ที่นี่อบอุ่นมาก ต่างจากข้างนอกที่มีหิมะตกปรอยๆ ยิ่งสร้างความหนาวเพิ่มให้คาเรนอีก

 

คาเรนเดินนำหน้าก่อน ตามด้วยรูบี้เกรซที่เดินตามหลังมาติดๆ ทั้งสองเดินไปยังเคาวน์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มเเเละขนม

 

"ขอชาคาโมมายล์เเละเค้กส้มที่หนึ่งค่ะ" คาเรนกล่าวกับพนักงานด้วยความใจเย็น พลางปากสั่นมือสั่นไปด้วย

 

"รูซจะสั่งอะไรเหรอ" เธอหันหน้าไปถามอีกฝ่าย

แก้ไขโดย Karen Mason 01 December 2019 - 04:58 PM

[Rubygrace Carishma]

ขณะเดินท่ามกลางหิมะปรอย เธอรู้สึกว่าอากาศหนาวขึ้นกว่าเดิม เเถมเสื้อกันหนาวที่เธอใส่มาหลายตัวเหมือนจะไม่ช่วยเธอเเม้เเต่น้อย เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะอีกฝ่ายที่อยู่ข้างๆก็คงหนาวไม่เเพ้เธอเหมือนกัน

 

ทั้งสองเดินมาถึงร้านชาด้วยความเหน็บหนาว ก่อนที่คาเรนจะเดินไปเปิดประตู เเละนำหน้ารูบี้เกรซ เธอจึงเดินเข้าไปตามติดคาเรนที่ยืนอยู่หน้าเคาวน์เตอร์เรียบร้อยเเล้ว

 

"ขอชาคาโมมายล์เเละเค้กส้มที่หนึ่งค่ะ" คาเรนบอกกล่าวกับพนักงาน ก่อนที่จะหยิบเงินออกมาจากกระเป๋า จ่ายค่าชาเเละขนมเค้ก ต่างจากเธอที่ยืนอ้ำอึ้ง

 

"รูซจะสั่งอะไรเหรอ" คาเรนถามรูบี้เกรซ เเต่รูบี้ไม่ตอบ 

 

"ที่นี่มีช็อคโกเเล็ตหรืออะไรอุ่นๆนอกจากชาไหมคะ" เธอถามพนักงานเคาวน์เตอร์อย่างใจจดใจจ่อ ไม่ตอบคำถามของอีกฝ่ายที่ถามเธอก่อน

 

"มีค่ะ เป็นกาเเฟ เเละขนมเบเกอรี่ คุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ" พนักงานถามเธอกลับ เธอได้เเต่ถอนหายใจ

 

ถ้าสั่งชาก็คงไม่ได้ เพราะเธอเเพ้ชาทุกชนิด หากจะสั่งกาเเฟก็จะเป็นกระไรอยู่ ด้วยเธอเคยกินเเละมันขมมาก จนเธอต้องล้วงคออ้วก เธอจึงสาบานกับตัวเองไว้ว่าชาตินี้จะไม่กินกาเเฟอีกอย่างเเน่นอน

 

"อ่า... ไม่รู้สิ ฉันไม่อยากสั่งทั้งสอง ฉันกินไม่ได้เลยทั้งสอง ฉันเเพ้ชาทุกชนิด กาเเฟมันก็ขมเกินไปสำหรับเด็กอายุอย่างฉัน" เธอตอบหน้าเศร้าๆ ใจตอนนี้เธออยากดื่มช็อคโกเเล็ตอุ่นๆมาก 

แก้ไขโดย Rubygrace Carishma 01 December 2019 - 04:54 PM

[Karen Mason]

"เป็นอย่างนั้นเองเหรอ มิน่าล่ะถึงไม่ยอมสั่งสักที งั้นก็กินเค้กเเทนเเล้วกันเนาะ เขาว่ากันว่าเค้กที่นี่อร่อยไม่เเพ้ร้านหม้อรั่วใหญ่เลยนะ" เธอปลอบเพื่อนสาว พลางกอดไหล่อีกฝ่าย

เธอจึงสั่งเค้กช็อคโกเเล็ตที่หนึ่ง กับนมอุ่นๆเเทน ตอนเเรกที่ตกลงกันไว้ว่ารูบี้เกรซจะเป็นคนเลี้ยงเธอทั้งหมด เเต่พอเห็นอาการเหงาหงอยของเพื่อนเเล้ว ทำให้เธอยากเปลี่ยนใจทันที

"อย่าทำหน้าจ๋อยเเบบนั้นสิ ดูไม่สวยเอาเลยนะ" มือเรียวเล็กจับไปที่ใบหน้าของตัวเอง คาเรนพยายามทำให้เธอยิ้มด้วยการสาธิตการยิ้มของตัวเองให้อีกฝ่ายดู จนอีกฝ่ายยิ้มกลับให้เธอ เธอค่อยรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

ก่อนจะหาที่นั่งว่างๆนั่งรอพนักงานมาเสิร์ฟ

เมื่อเมนูทุกอย่างมาเสิร์ฟพร้อมหน้า คาเรนยิ้มน้อยๆ เป็นการใบ้บอกว่าให้เธอกินก่อน รูบี้เกรซได้เเต่ทำหน้างง

"เธอกินก่อนเลยสิ เดี๋ยวฉันจะกินตาม"

แก้ไขโดย Karen Mason 01 December 2019 - 05:27 PM

[Rubygrace Carishma]

เมื่อพนักงานได้นำเค้กช็อคโกเเล็ตมาไว้ตรงหน้า เเทบทำให้เธอตาลุกวาวทันที เพราะเค้กมันก้อนใหญ่เสียจน เธอเผลอคิดในใจว่าจะกินหมดหรือไม่

 

"เธอกินก่อนเลยสิ เดี๋ยวฉันจะกินตาม" คาเรนยิ้มน้อยๆให้เธอ ตอนเเรกเธองุนงงกับการส่งยิ้มนั้นให้ เเต่พอเธอเอ่ยประโยคนั้นออกมา จึงทำให้เธอเข้าใจสิ่งที่คาเรนต้องการสื่อ 

 

เธอจึงลงมือกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อย ตามด้วยคาเรนที่ลงมือกินเค้กส้มอย่างเอร็ดอร่อยเช่นเดียวกัน

 

..

เมื่อทั้งเค้กเสร็จทั้งสองจึงเดินไปยังเคาวน์เตอร์เพื่อจะจ่ายเงิน เมื่อจ่ายเงินเสร็จเเล้ว ทั้งสองจึงเดินออกจากมาร้านชา 

 

รูบี้เกรซถือถุงขนมเค้กช็อคโกเเล็ตที่ตนเองสั่งกลับบ้านออกมาจากร้าน มุ่งหน้าไปยังป้ายรถเมล์ทันที

[Karen Mason]

"ไม่เอา ฉันจะจ่ายเอง" คาเรนห้าม ขณะที่รูบี้เกรซกำลังจะจ่ายค่าเมนูทั้งหมด เธอชะงักเล็กน้อย เเต่คาเรนพูดตัดบทขึ้นมาก่อร

"ไม่ต้องหรอกรูซ วันนี้ฉันรวย ฉันจะจ่ายทั้งหมดเองนะ" เธอจึงหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา เเล้วยื่นเงินให้พนักงาน

ทว่าก่อนจะกลับรูบี้เกรซเธอคงติดใจเค้กร้านนี้จากหน้าหงอย กลายเป็นหน้ารื่นเริง เธอได้สั่งเค้กช็อคโกเเล็ตสองที่ คาเรนรู้ได้ทันทีเลยว่าเธอจะสั่งเค้กให้กับคาเรน เธอจึงส่ายหัวเป็นเชิงปฎิเสธ บอกว่าไม่เอา

ส่วนรูบี้เกรซพอจะจ่ายค่าเค้กให้ เธอก็ส่ายหัวปฎิเสธไม่ยอมให้จายค่าเค้กเช่นเดียวกัน


คาเรนเเละรูบี้เกรศย่างกรายออกมาจากร้านช้า ทั้งสองตกลงกันว่าจะกลับที่พักทันที เพราะไม่รู็อีกนานเเค่ไหน หิมะถึงจะหยุด

แก้ไขโดย Karen Mason 01 December 2019 - 05:52 PM

[Karina Type]

"ช็อคโกแลตร้อนกับซูเฟย์ค่ะ"

 

คาริน่าเอ่ยบอกกับพนักงานไปตามที่คิด โดยหวังว่าขนมหวานและเครื่องดื่มร้อนๆจะทำให้เธอรุ้สึกดีขึ้นมาบ้าง คงเป็นเพราะค่ำเเล้วทำให้อากาศในตอนนี้เย็นกว่าตอนเช้าที่เธอออกมาเยอะ เพราะอย่างนั้นหากให้ตัวเธอกลับตอนนี้คงจะไม่ไหวแน่ๆ เธอพยายามเลือกที่นั่งที่ไกลจากประตูหน้าต่างที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้ลมหนาวพัดมาโดนตัว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอุ่นขึ้นมาเลย แต่เมื่ออยู่ในร้านที่มีฮีตเตอร์เปิดอยู่ก็ค่อยๆคลายความหนาวเย็นได้บ้างเล็กน้อย แต่ก้ใช่ว่าจะหายหนาวไปสักทีเดียวและเมื่อรุ้สึกดีขึ้นแล้วเธอจึงจ่ายเงินค่าขนมไปแล้วเดินออกจากร้าน

[Karina Type]

คาริน่านั่งจิบนมอุ่นและคุกกี้ช็อกโกแลตชิพอย่างไม่รีบร้อนอะไร ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเย็นกว่าช่วงตอนกลางวันอยู่บ้าง ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นแต่ก็ถือว่าดีกว่าวันที่ผ่านๆมาอยู่พอสมควร ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่เธอก้รุ้สึกว่าไม่จำเป็นต้องมีความจำเป็นใดๆที่จะต้องรีบร้อนกลับไปคอนโดทำอะไร จนกระทั่งขนมหมดแล้วเธอจึงได้หยุดมือแล้วจิบน้ำอุ่นล้างปาก เพราะรู้ดีว่าถ้าทานของหวานแล้วไม่ดื่มน้ำเปล่าตามนั้นอาจจะทำให้เกิดอาการปวดฟันเพราะโดนแมลงกินฟัน

[Karina Type]

คาริน่าเดินนำเด็กชายเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาซึ่งมองดูแล้วคล้ายๆกับสีควันบุหรี่อยู่บ้างมายังร้านน้ำชาอย่างร่าเริง ก่อนที่ตัวเธอนั้นจะเลือกทำเลมุมที่ค่อนข้างสงบและไม่ไกลกับเตาผิง ถ้าเกิดเป็นร้านของผู้วิเศษเธอคงจะหลีกเลี่ยงบริเวณเตาผิงเนื่องจากอาจจะ ไปกีดขวางเส้นทางการเดินทางจากผงฟลูได้ แต่เมื่อร้านนี้ไม่ใช่ร้านของผู้วิเศษเธอจึงสบายใจในการนั่งริมเตาผิง ก่อนที่เธอนั้นจะเอ่ยถามเด็กชายที่มีอายุน้อยกว่าตัวเองไปว่า

 

" ทานอะไรดีคะ ที่ว่าขนมร้านนี้ก็พอใช้ได้เลยนะ ไม่ได้อร่อยมากเหมือนกับฝีมือเอลฟ์ประจำบ้าน แต่รสชาติก็ไม่ได้แย่เลยค่ะ"

[Lcrxzs Ealzalotte]

เมื่อมาถึงร้านทั้งเขาและคาริน่าก็หาที่นั่งได้ในเวลาอันรวดเร็ว ร้านประดับสไตล์หรูหราแต่คงความเรียบง่ายไว้ด้วย ผสมผสานกันอย่างลงตัว ซึ่งเหมาะกับพวกคนที่อยากจะมาพักผ่อนสำหรับวันดีๆที่อากาศไม่ค่อยจะเป็นใจ 

 

" แค่ยอร์กเชอร์ก็พอฮะ ปกติผมไม่นิยมดื่มชา แต่มาร้านน้ำชาทั้งทีสั่งชาโปรดของคุณพ่อ.. ก็คงจะดี "

 

เขาบอกคาริน่าไปแบบนั้น ก่อนจะชะงักเล็กน้อยตรงท้ายประโยค สุดท้ายก็ปัดตกอารมณ์ขุ่นมัวที่กำลังตีตื้นขึ้นมาลงไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าแทน

 

" ชินนาม่อนโรลก็ดีนะฮะ แต่ตอนนี้ผมยังไม่ค่อยอยากจะกินมันเท่าไหร่ -- แล้วคาริน่าเวลามาที่นี่มักจะสั่งอะไรเหรอฮะ "

[Karina Type]

"เราหรอคะ ไม่รุ้สิ ช่วงนี้ทานเป็นช็อกโกแลตร้อนน่ะค่ะ คงเพราะอากาศหนาวๆล่ะมั้งคะ ส่วนพวกขนมก็แล้วแต่ค่ะว่าวันที่มามีอะไรแนะนำ"

 

คาริน่าเอ่ยบอกกับเด็กชายไปตามความเป็นจริง ก่อนที่จะสั่งชินนามอนโรลให่กับอีกคน ถึงแม้ว่าจะไม่อยากทาน แต่ว่ามันก้เป็นสิ่งที่อีกคนชแบมากที่สุดอาจจะทำให่ทานได่เยอะขึ้น และเมื่อสั่งเสร้จแล้วเธอจึงได้เดินกลับมานั่งที่โต๊ะแล้วรอให้พนักงานนำสิ่งที่สั่งมาเสิร์ฟ  แล้วเอ่ยบอกกับอีกคนไปอีกว่า

 

"เราน่ะ ก้ไม่ค่อยชอบดื่มชาเหมือนกันค่ะ ไม่ใช่ว่าดื่มไม่ได้ แต่มีอย่างอื่นที่อร่อยกว่าละมั้งคะ อย่างนมหรือช็อกโกแลต"

[Lcrxzs Ealzalotte]

" ผมนึกว่าคนอังกฤษจะชอบดื่มชากันทุกคนเสียอีก "

 

เขาพยักหน้าให้กับตัวเองเหมือนได้รับรู้เรื่องแปลกใหม่ สงสัยความคิดที่ว่าคนอังกฤษชอบจิบน้ำชาเป็นอันต้องเอาออกจากหัวไปเสียแล้วตอนนี้

 

" แต่อีกสักพักผมคงต้องไปแล้วล่ะฮะ ไม่น่าจะอยู่เกินสองชั่วโมง ผมยังมีน้ำยาที่ทำทิ้งไว้อยู่ในห้องพัก ซึ่งตอนนี้กำลังรอให้มันคลายร้อนสามชั่วโมงฮะ "

 

เด็กชายยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตาไปมองนอกร้าน ผู้คนบางตาไม่ค่อยมีใครออกมาเดินเล่นหรือทำกิจกรรมตรงสวนสาธารณะด้านนอกนั่นสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะอากาศหนาวหรือเพราะมันเป็นเวลาอยู่บ้าน เขาก็ไม่อาจรู้ได้ เพียงแต่ว่าบรรยากาศแบบนี้เขาชักจะรู้สึกชอบมันมากกว่าการอุดอู้อยู่แต่ในห้องขึ้นมาบ้างเล็กน้อย ถ้าไม่ติดว่าชื่นชอบการปรุงยาเป็นชีวิตจิตใจและมียาที่ทำค้างไว้ เขาคงจะอยู่ต่อจนกว่าร้านจะปิดนั่นแหละ

[Karina Type]

" ไม่ทุกคนหรอกค่ะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เรา ก็มองว่าาก็เหมือนกับเครื่องดื่มและอาหารชนิดอื่นๆ มีทั้งคนชอบและคนไม่ชอบ เพียงแต่คนอังกฤษส่วนใหญ่จะชอบเท่านั้นเองค่ะ"

 

คาริน่าบอกกับเด็กชายซึ่งมีอายุน้อยกว่าตัวเองออกไป ก่อนที่เธอนั้นจะพยักหน้ารับคำของเด็กชายเจ้าของนัยน์ตาสีควันบุหรี่ ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะชื่นชอบการปรุงยาเหมือนกับเธอไม่ใช่น้อย จากนั้นเธอก็บอกกับเด็กชายไปว่า

 

"ถ้าอย่างนี้ตอนปีหนึ่ง เอชต้องชอบแน่ๆเลยค่ะ เพราะว่าปีหนึ่งมีเรียนวิชาปรุงยาด้วย ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะปรุงน้ำยาแก้ฝีนะคะ"

[Lcrxzs Ealzalotte]

" พูดถึงน้ำยาแก้ฝี ผมปรุงได้สามขวด แต่ก็ขายมันไปแล้วฮะ แค่ทดสอบฝีมือตัวเองเท่านั้น "

 

" แต่พอลองทำน้ำยานำโชคตาตามสูตรที่หามาเองหม้อดันระเบิดตู้ม จนต้องลำบากให้คาริน่ากับพี่สาวอีกคนไปส่งเซนต์มัล-มังโกเสียได้ "

 

เด็กชายแทบกัดลิ้นตัวเอง แต่ก็กลบเกลื่อนด้วยการขยับตัวเล็กน้อย เป็นเวลาเดียวกับที่ชายอร์กเชอร์กับชินนาม่อนโรลมาเสิร์ฟพอดี โดยมีพนักงานอีกคนยกช็อกโลแลตร้อนมาเสิร์ฟตามหลัง พวกเธอส่งยิ้มให้เพียงเล็กน้อยก่อนจะกลับไปยังหลังโต๊ะพนักงานร้าน 

 

เขาก้มมองชินนาม่อนโรลที่อยู่บนจานด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เขาไม่อยากกินมันตอนนี้ อันที่จริงเขาชอบมันมาก แต่พอมาเวลานี้กลับรู้สึกว่ากินอะไรไม่ลง แต่เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท ในเมื่ออีกฝ่ายอุตส่าห์สั่งมาให้ เขาก็ควรจัดการมันให้หมด ดีกว่ายื้อเวลาออกไปจนหม้อยาเขาระเบิดอีกครั้งในห้องพัก ทีนี้แหละ เจ้าของตึกต้องมาถามหาสาเหตุแน่ๆว่าทำไมห้องเขาถึงเสียงดังและมีแสงออกมาสองสามครั้งแล้ว 

[Karina Type]

"อือ ดีแล้วล่ะค่ะ ต้องลองดูถึงจะรู้ แต่ว่าถ้าอะไรที่ไม่มั่นใจก็มาถามกันได้นะคะ เพราะว่ายังไง คุณน้าก็ฝากให้พี่ดูแลเอชอยู่แล้วค่ะ ไม่รบกวนอะไรหรอกค่ะ"

 

คาริน่าเอ่ยบอกกับเด็กชายอย่างไม่คิดอะไรมาก เธอแทบจะไม่สนใจคำพูดที่ค่อนข้างเพี้ยนของอีกฝ่ายเลยแม้แต่นิด เนื่องจากทราบดีว่าอีกคนพึ่งย้ายมาจากเยอรมันอาจจะมีบางคำที่ผิดเพี้ยนไปบ้างก็ไม่แปลก ไม่ต้องนับชื่อจำได้ยากอย่างโรงพยาบาลเซนต์มังโกเลยด้วยซ้ำ เพราะตัวเธอเองตอนที่ย้ายมาอยู่ที่ลอนดอนใหม่ๆ ยังจำจากรถเมล์อัศวินราตรีเป็นรถเมล์อัศวินมายาเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ไม่มีคำที่ใกล้เคียงกันเลย

[Lcrxzs Ealzalotte]

" โอเคฮะ จริงๆคาริน่าไม่ต้องใส่ใจคำพูดของท่านแม่มากนักก็ได้ เธอไม่ได้มาใส่ใจอยู่แล้วว่าจากนี้ผมจะอยู่ยังไง "

 

เขาตอบยิ้มๆก่อนยกยอร์กเชอร์ขึ้นมาจิบ รสชาติรมเข้มปานกลางมาพร้อมความละมุนในกลิ่นช่วยให้เขาผ่อนคลายได้มาก รู้สึกร่างกายหายหนาวไปได้เปราะหนึ่ง 

 

ชินนาม่อนโรลที่ยังไม่ได้แตะก็ถูกหั่นเข้าปากอย่างพอดีคำ เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนเคี้ยว รสชาติความหอมหวานต่างจากที่เคยชิมตอนอยู่หมู่บ้านอัตเทอรี่ รู้สึกว่ากลิ่นสมุนไพรจะฉุนกว่าเล็กน้อย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา ถ้าอะไรเข้าปากแล้วก็ไม่อยากจะติมันมากนัก อย่างไรซะมันก็คล้ายๆกันหมดนั่นแหละ

[Karina Type]

คาริน่าเอียงศีรษะไปมาก่อนที่ตัวเธอนั้นจะเอ่ยบอกกับเด็กชายเจ้าของเรือนผมสีฟาวน์ขึ้นว่า

 

“ไม่หรอกค่ะ เอช ต่อให้คุณน้าไม่ได้บอกให้พี่ช่วยดูแลเอช แต่พี่ก็ต้องช่วยดูแลเราอยู่แล้ว ก็เราเป็นน้องพี่นี่นา”

 

จากนั้นเธอก้ยิ้มออกมาบริเวณมุมปากแล้วใช้มือบางหยิบยกแก้วข็อกโกแลตร้อนมาจิบช้าๆ ก่อนที่เธอจะถามความเห็นของอีกคนไปอย่างอยากทราบขึ้นว่า

 

“แล้วรสชาติเป็นยังไงบ้างคะ เอช พอจะทานได้ไหมคะ”

[Lcrxzs Ealzalotte]

" ก็พอทานได้ฮะ ผมไม่ใช่คนเรื่องมากเรื่องรสชาติอยู่แล้ว "

 

เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ สายตาคอยสอดส่องไปมาอย่างหลุกหลิก เขาไม่ได้ไปทำความผิดที่ไหน แต่ไม่ชอบจดจ้องอะไรนานๆ อาจเพราะเวลาจ้องมองบางอย่างหรือบางคนเขามักจะ.. อ่า

 

ส้อมที่ใช้ตัดขนมหวานลื่นออกนอกจานไปเล็กน้อยเพราะเผลอไปคิดถึงเรื่องแย่ๆตอนอยู่เยอรมันขึ้นมา นัยน์ตาสีเทาซีดขุ่นมัวไปด้วยความคุกรุ่นบางอย่างทั้งที่ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มที่ค้างไว้ตั้งแต่เจอคาริน่าครั้งแรก

 

" รีบเถอะฮะ เดี๋ยวพวกนี้จะเย็นแล้วไม่ได้รสชาติที่ดีซะก่อน "

 

เขาพูดออกไปแบบนั้นแล้วหัวเราะเสียงเบา

[Karina Type]

“อือ เข้าใจแล้วค่ะ”

 

คาริน่าเอ่ยตอบรับคำกล่าวของคนอายุน้อยกว่าอย่างไม่คิดอะไร ดูจากท่าทางที่ติดกังวล แม้ว่าจะเป็นเพียงท่าทางเล็กน้อยก็ตาม แต่มันก็ทำให้เธอเริ่มรู้สึกตัวว่าอาจจะทำให้เด็กชายนัยน์ตาสีโคบอตต์ฟ้ารู้สึกอึดอัดขึ้นมาได้ ก่อนที่ตัวเธอนั้นจะค่อยๆดื่มช็อกโกแลตร้อนที่ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่แล้วช้าๆ ก่อนที่ตัวเธอนั้นจะเริ่มตักชินนามอนโรลในส่วนของตัวเองเข้าปากไปหนึ่งคำอย่างไม่ค่อยอยากจะทานมันเท่าไหร่นัก

[Mytis Heather]

        ท่ามกลางหิมะที่ร่วงโปรยปราย ความมืดก็เข้ามาปกคลุมสวนสาธารณะแห่งนี้ ไมทิสเดินเข้ามาในร้านน้ำชา จริงๆอีกสามชั่วโมงร้านก็จะปิดแล้ว เธอเพียงแค่อยากสำรวจสถานที่ต่างๆซักหน่อย ราวกับว่าเธอหายไปนานยังไงยังงั้น

 

        " มีชาคาโมมายล์มั้ยคะ " 

 

     เมื่อได้น้ำชาที่ต้องการ ไมทิสนั่งจิบมันอยู่ครู่หนึ่งพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อชักจะง่วงขึ้นมาหน่อยๆ จริงๆสถานที่สุดท้ายที่เธอตั้งใจจะไปในวันนี้คือ กริมโมลด์เพลซ เธอกระชับถุงกระดาษใส่ของตกแต่งที่ติดตัวมา ก่อนจะจ่ายเงินและเดินออกจากร้านไป